اعیاد ملی در ارمنستان 

جشن سال نو

مسیحیان و کشورهایی که تقویم آنها میلادی است، سال نو را اول ژانویه می دانند.
مردم ارمنستان درخت کاج را نماد سر سبزی و جاودانگی حیات و تزیین آن را نماد خوشی و سلامتی می دانند. جشن های سال نو در ارمنستان سیزده روز از اول تا سیزدهم ژانویه طول می کشد.قابل ذکر است نام گذاری ماه ژانویه به پاس بزرگ داشت نام ژولیوس سزار بوده و نام او را روی ماه ژوئیه نهادند.

25 ژانویه

ارامنه روز 25 ژانویه را به عنوان روز عشق در خیابان سارگیس جشن میگیرند. و بر این باورند که سرنوشت آن‌ها در این خیابان تغییر می کند.

جشن دِرِندِز (آتش افروزی)

این جشن از جشن‌های خاص اقوام آریایی است. ارمنیان پس از پذیرفتن مسیحیت این جشن را در قالب جشن‌های ارمنستان درآوردند.

این جشن در ایران از زمان ماد ها تا پایان دوره صفوی برگزار می‌شد. این جشن در روز سیزدهم فوریه مصادف با بیست و چهارم بهمن ماه برگزار می‌شد که در این روز ارمنیان به کلیسا می‌روند و مقام روحانی پس از به جای آوردن مراسم مذهبی ویژه آن روز شمع روشنی را از محراب کلیسا برداشته و به محوطه حیات کلیسا می‌رود و با آن شمع بوته‌هایی که برای آتش افروزی گردآمده می‌افروزد.

تمامی افراد با شمع و یا آتشدانی متبرک از آتش صحن کلیسا به خانه خود میروند.

جشن باریگِندان (برغندان)

از جمله جشن‌های بسیار کهن دو ملت ایرانی و ارمنی جشن باریگندان ارمنی و یا برغندان ایرانی است که شیوه برگزاری آن میان دو تیره دارای همانندی‌های بسیاری است که برپایی این جشن و سرور پیش از ایام روزه بزرگ بیانگر شادی و خرسندی دو قوم از فرا رسیدن روزهای روزه بوده است و معنی واژه باریگندان در ارمنی شادمانی است و این جشن از جشن‌های پیش از پذیرش مسیحیت هم‌زمان با جشن ناواسارد برگزار می‌شد که از ویژگیهای برجسته این جشن، برابری کامل در آن روز میان اقشار و لایه‌های جامعه و آزادی انتقاد از بزرگان و توانگران بود و در روز باریگندان معمولاً سفره شام رنگین‌تر و مفصل‌تر از شب‌های عادی است که از جمله عادات دیگر این روز استفاده از نقاب و برگزاری شب نشینی با نقاب می‌باشد.

جشن ناواسارد

نخستین ماه سال در گاه شماری ارمنستان باستان ناواسارد نام داشت که به معنی سال نو است که در نخستین روز ماه ناواسارد جشن با شکوهی برپا می‌شد و همه مردم در این جشن شرکت می‌کردند و در روز عید پیکارهای ورزشی مانند دو، اسب سواری و ارابه‌رانی برگزار می‌شد که پهلوانان زورآزمایی می‌کردند و نوازندگان تازه‌ترین آهنگ‌های خود را می‌نواختند و برخی نیز به کبوترپرانی سرگرم می‌شدند و در روز جشن مردم با انواع چهره‌پوش‌ها روی خود را می‌پوشاندند چرا که ارمنیان باستان بر این باور بودند که نقاب ارواح پلید را گریزان می‌کند که امروزه جشن ناواسارد در جوامع ارمنی روز یازدهم اگوست برگزار می‌شود.

جشن وارداوار (آب پاشان)

این جشن از قدیمی‌ترین جشن‌های ارمنیان محسوب می‌شود که در میان ایرانیان به عید آب پاشی ارمنیان شهرت دارد و ارمنیان در این روز به یکدیگر آب می‌پاشیدند، کبوترپرانی می‌کردند و مسابقات ورزشی ترتیب می‌دادند و بیشتر محققانی که در زمینه اعیاد ارمنیان پیش از مسیحیت تحقیق می‌کنند، این جشن را مربوط به الهه آستغیگ و الهه آناهید می‌دانند که به موجب افسانه‌های ارمنی، آستغیگ، الهه زیبایی، باروری و حاصل‌خیزی بود و برگزاری این جشن در فصل تابستان به منظور طلب باران و برکت بوده است